Jaren van onzekere hoop
en, jaren van gemis
Jaren van verdriet
en pijn
tot het straks zover is
Jaren van verlangen
Tijd heelde de wonden niet
Mijn gezicht
met tranen altijd behangen
Om mijn stil verdriet
Nu is de tijd gekomen
Nu is de tijd dus rijp
Mijn tranen waren
opgedroogd
Nu ben ik straks heel rijk
Na vijf-entwintig jaren
mijn kinderen bij elkaar
Nog eventjes geduld nu
Het is nog geen Nieuw Jaar
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: Robski | ||
Gepubliceerd op: 19 september 2003 | ||
Thema's: |