Lego
In het duister lig je daar
met een foto op je graf
van een kind nog zo klein
wat met autootjes en
lego speelde
Torens bouwend
paradijs tekend op
papier
een lach, een traan
schrijvend op het steen
Bij ochtendglore
waar ik je eens zag
makend tegels stofvrij
Volg ik het spoor
van bloed dat leiddde
naar de plek
waar ik je als witte zwaan voor het
laatst in me armen hield
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||