het meisje, met een traan op dr gezicht...

het is een kind... van pas 16 maanden oud...

maar de wereld, t laat dr nu al koud...

het is der vader, die der leven zwart maakt...

die het licht in dr ogen niet toelaat...

in het donker lijkt ze daar te leven...

maar haar zusje, die heeft een prachtleven...

daar wordt alles voor gekocht en gedaan...

ja, zij is t wel die hij vriendelijk opbeurd...

maar dat meisje, met die traan op dr gezicht...

durft niet te lachen, in zijn aangezicht...

sip kijkt ze, als hij in der buurt te vinden is...

en als ze alleen bij me is? dan is t een ander kind...

der lieve oogjes, dr lachje, op dr gezicht...

dat is eigelijk haar ware gezicht...

maar die tranen, die komen puur door hem...

omdat hij de jongste van tweeling niet kent...

hij moppert, slaat, en schreeuwt alleen tegen haar...

en waarom? ze doet echt geen ene vlieg kwaad...

ze is zijn lievelingetje niet, hij kent haar niet...

niet op de manier, waarop ze werkelijk is...

en waarom? omdat ze bang is voor die vent...