~ staalblauwe ogen ~
hij was acht en half jaar
vanzelfsprekend van de partij
gehele sportdag aanwezig
ingedeeld met taken erbij
stond ik aan de rand
werd pijnlijk geconfronteerd
met hard rennend kids
en heb me omgekeerd
wilde niet dat hij zag
wellend tranen in mijn ogen
het vrij bewegend kinderspel
ik niet kon gedogen
eenmaal thuis na de spelen
keek hij mij vragend aan
mam waarom ben je
tussendoor weggegaan
keelbrok voelend legde ik uit
ik vind het eigenlijk zo oneerlijk
jij die niet echt mee kan doen
met hollende kids heerlijk
staalblauwe ogen drongen diep
met grijns weet je het was heet
zei hij dus ik hoef dat niet hoor
achter een bal aan in het zweet
ik weet niet hoe rennen voelt
dus mis ik dat toch ook niet
echt ik had het heel leuk
mam heb maar geen verdriet
nu is hij 22 jaar en fanatiek
quad rugbyend in zijn rolstoel
ik juig aan rand van de lijn
trots als hij scoort in doel
| Irdana: | Zaterdag, augustus 28, 2004 15:55 |
| heel gevoelig gedicht met kippenvel gelezen,maar je mag trots zijn op je zoon en je zoon op een moeder zoals jij,want samen hebben jullie het geklaard zodat hij nu niet meer aan de kant staat,maar meedoet met het spel,en dat betekent wanneer je de situatie accepteert redt je het in je leven wel.liefs en groetjes Irdana | |
| christina: | Zaterdag, augustus 28, 2004 10:37 |
| en hij had gelijk toen hij dat zei en jij zusje jij mag trots zijn op die kanjer van een zoon dikke knufff je zussie |
|
| will hanssen: | Zaterdag, augustus 28, 2004 09:34 |
| Heel mooi en ontroerend geschreven, Maria......het maakt écht gelukkig als je met de omstandigheden die je op een bepaald moment hebt, tevreden kunt zijn.....dat vormt ook je karakter. Prachtig neergezet! Liefs, Will |
|
| Es: | Zaterdag, augustus 28, 2004 06:21 |
| Wat een prachtig dichtsel! De veerkracht van een kind is zo enorm....en godzijdank heeft de jouwe dat in overvloed!!! Kus! |
|
| Black Lord: | Zaterdag, augustus 28, 2004 02:57 |
| zoekend naar zijn eigen weg gebruikt hij al zijn kracht alles wat hem word gegeven maakt hem sterker in het leven jou steun staat als een rots maakt hem zeker super trots liefs wim |
|
| Erna S: | Zaterdag, augustus 28, 2004 01:29 |
| Wat zal jij trots zijn op je zoon! En kinderen zijn in staat om jou als ouder er door heen te trekken. zijn zich veel meer bewust dan je denkt Hij zal dat positieve wel van jou hebben Maria liefs Erna |
|
| Raira: | Zaterdag, augustus 28, 2004 00:51 |
| kinderen zo heerlijk zo eerlijk en oprecht die laten je beseffen het leven is nog niet zo slecht ze accepteren vaak het lot waar volwassenen nog strijden bewijzen kinderen de andere kant die verkiezen leven boven lijden een aangrijpend gedicht maar wat een zoon om trots op te zijn liefs knufff raira |
|
| Rebra: | Zaterdag, augustus 28, 2004 00:19 |
| Wat geweldig dat hij daar zo op heeft gereageerd. Dat toont toch wel van een fantastisch karakter! Mooi gedicht. Liefs Renske |
|
| Auteur: maria | ||
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||