Angst
De deur valt dicht met een harde smak,
en dan is het plotseling stil.
Een onheilspellende stilte,
dit is niet wat ze wil.
Harde woorden zijn gevallen,
nu is het kwaad al geschied.
Ze zijn niet meer terug te nemen,
waarom beheerste ze zich niet?
De avond is lang en donker,
ze tuurt gespannen naar de straat.
Ze valt in een rusteloze slaap,
schrikt weer wakker als de bel gaat.
Mam,mag ik binnenkomen,
kun je mij vergeven misschien?
Ze is nog nooit zó blij geweest,
om haar dochter weer te zien.
Ze is alleen maar opgelucht,
dat ze haar weer in de armen kan sluiten.
Die nare ruzie,die gaan ze vergeten,
die gaat mét het afval naar buiten!
*fictie*
Reacties op dit gedicht
| fox_bert: | Donderdag, november 25, 2004 23:56 |
| ja jammer genoeg gebeurt dit te vaak niet, mooi geschreven Ria, alleen de hoofdletters zou ik weg laten ivm met dat iedereen zelf zijn snelheid van een gedicht kan bepalen. en ze zijn niet nodig. maar leuk gedaan hoor, liefs Bert |
|
| psych: | Donderdag, november 25, 2004 20:30 |
| geweldig geschreven,,,liefs,,,psych,,, | |
| erje: | Donderdag, november 25, 2004 20:17 |
| super gedicht weer fictie maar dit komt ook zeer vaak voor jammer genoeg liefs erje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ria -rimpeling- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2004 | ||
| Thema's: | ||