Lieve Rianne,
Als de dag vervaagd in de nacht
En ik de hele tijd op jou heb gewacht
Gaat mijn beetje hoop over in helse pijn
Omdat jij verkiest niet meer bij je papa te zijn
Al het geluk in mijn leven had ik met je willen delen
Maar jij geeft te kennen: Het kan me niet schelen
De liefde en het geluk die ik voelde toen jij werd geboren
Daar is nu niets meer van over, ik heb verloren
Leren leven met dit verdriet en pijn
Verscheurd mijn hart maar het moet zo zijn
De keuzes die jij maakt daar zou ik nooit voor kiezen
Helaas, ik weet wat het is om iemand te verliezen
Door jouw ogen kijken, nee dat kan ik niet
Dus blijf ik zitten malen waarom jij mij verliet
Mijn tranen en verdriet zullen op den duur vervagen
Maar in lengte van dagen zal ik altijd blijven vragen
WAAROM ????
Je papa
Tamara de Vries: | Dinsdag, maart 08, 2005 19:08 |
Hoi ome Timo! Erg mooi gedicht, ik denk zelf dat Rianne je wel mist hoor! Wil je ook mijn gedichtjes even bekijken? Haha! Kusjes Tamara |
|
Auteur: timodean | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 06 januari 2005 | ||
Thema's: |