Meisje van me, je bent m'n tweede
en de laatste bovendien.
Na je broer ruim 5 jaar later,
voor de tweede keer moederschap gezien.
Ook nu weer van verliefdheid sprake,
je mollige lijfje zacht en warm.
Uiterlijk je moeder, maar van binnen je vader.
Aan joligheid en pretjes absoluut niet arm.
Ik heb je zo lief, nog liever dan 't leven,
voor jou ga ik door 't vuur en meer.
Als jij verdriet hebt, voel ik mij onmachtig.
Doet het van binnen onnoemelijk zeer.
Jij brengt veel humor in mijn leven,
een open boek is je gezicht.
Een sterke wil, maar ook veel lachen,
je ontwapenheid op mij gericht.
Twee kinderen uit een moeder,
zo verschillend zijn ze van aard.
Me beiden zo lief op diverse manieren,
brengen me liefde in dit leven,
hoewel soms met kromme tenen gepaard.
Voor beiden wens ik geluk en wijsheid,
maar gezondheid staat daarbij bovenaan.
Hoewel dit ook een egoistische wens is,
hoop ik vurig dat hun leven zo zal gaan.