Doorgaan
Doorgaan
scheiden is een keuze
nee zeggen ook
je kinderen weg
ondanks heilig voornemen
verstommende pijn
geen geluid meer
slijm kotsen
dierbaren tonen onbegrip
de mores van juristen
beschaafd verpakte wreedheid
kwaadheid zonder uitweg
blijvend letsel
op je knieën zoekend
naar verloren zinvolheid
als man en onvolmaakt
trek je het kortste eind
wat rest doet dienst
als opstap naar herstel
jij doet jezelf lijden
je draagt je eigen keuzen
ze komen weer
de twijfel knaagt
de beproeving blijft
je gaat voort
geen zicht op duidelijkheid
bloedband is loszand
de ultieme keuze
is houden van jezelf
scheiden is een keuze
nee zeggen ook
je kinderen weg
ondanks heilig voornemen
verstommende pijn
geen geluid meer
slijm kotsen
dierbaren tonen onbegrip
de mores van juristen
beschaafd verpakte wreedheid
kwaadheid zonder uitweg
blijvend letsel
op je knieën zoekend
naar verloren zinvolheid
als man en onvolmaakt
trek je het kortste eind
wat rest doet dienst
als opstap naar herstel
jij doet jezelf lijden
je draagt je eigen keuzen
ze komen weer
de twijfel knaagt
de beproeving blijft
je gaat voort
geen zicht op duidelijkheid
bloedband is loszand
de ultieme keuze
is houden van jezelf
Reacties op dit gedicht
| Martine Gieze: | Maandag, februari 28, 2005 20:32 |
| 'je draagt je eigen keuze'...super zin! wat een mooi/krachtig gedicht...zoveel wijsheid! liefs,Mart |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hans Koster | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||