Je blijft mijn kind
Je blijft mijn kind,
al laat je niets meer van je horen.
Je blijft mijn kind,
door mij werd je geboren.
Je blijft mijn kind,
al zal ik er eens niet meer wezen.
Je blijft mijn kind,
mijn naam zul je blijven lezen.
Je blijft mijn kind,
en eens zul je ontdekken dat
je mijn kind blijft,
en dat je een echte moeder had.
al laat je niets meer van je horen.
Je blijft mijn kind,
door mij werd je geboren.
Je blijft mijn kind,
al zal ik er eens niet meer wezen.
Je blijft mijn kind,
mijn naam zul je blijven lezen.
Je blijft mijn kind,
en eens zul je ontdekken dat
je mijn kind blijft,
en dat je een echte moeder had.
Reacties op dit gedicht
| mini: | Donderdag, augustus 30, 2001 17:03 |
| Mooi gedicht! En ja, ik denk ook dat ze ooit wel zal beseffen! | |
| Steven Vermeulen: | Maandag, augustus 27, 2001 15:56 |
| mooi gedicht. | |
| schaapje: | Zondag, augustus 26, 2001 11:48 |
| mooi gedicht joh heeeeel mooi knuffffff |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marilon | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||