Tutje vol troost
Mijn baby,
hij huilt,
hij schreeuwt,
ik geef hem zijn TUTJE,
hij zuigt eraan,
urenlang
en verdwijnt gelukkig naar het dromenland.
hij huilt,
hij schreeuwt,
ik geef hem zijn TUTJE,
hij zuigt eraan,
urenlang
en verdwijnt gelukkig naar het dromenland.
Reacties op dit gedicht
| scientist: | Maandag, juli 18, 2005 20:28 |
| En dan die kleine handjes, met licht gebogen vingertjes, naast dat hoofdje... zucht... schattig | |
| Dirk Hermans: | Maandag, juli 18, 2005 17:59 |
| zeer mooi neergezet groetjes Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: plofke | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||