Jonge kinderziel...
Jonge kinderziel...
Als jonge spelende kinderen
hun droevige ogen drogen
bij voelbaar pijnlijke werkelijkheid
zijn grappen voltooid verleden tijd
Gevoelens proberen onder te brengen
in de brein van het verstand
geluid zacht huilend uit mondhoeken
nauwelijks hoorbaar te verstaan
Bij het scheppen van de wereld
was kans van slagen groot
maar door pijnlijke haat van mensen
vraagt die jonge kinderziel zich af;
Pappa, waarom doen mensen elkaar toch pijn?
Reacties op dit gedicht
| Renate-td-: | Woensdag, augustus 24, 2005 21:39 |
| Heel mooi, liefs Renate |
|
| m@rcel: | Woensdag, augustus 24, 2005 14:14 |
| Wauwwwwwwww, wat ontzettend mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||