Het begon ooit met een rupsje, een rupsje lief en klein
Mijn god, wat was ik gelukkig dat dit rupsje van mij mocht zijn
Met alle liefde probeerde ik zo goed als ik kon dat rupsje op te voeden
En haar voor vele kwade dingen te behoeden
Toen begon het rupsje te kruipen; zocht de hele wereld rond
En ontdekte de vele dingen waaruit het leven bestond
Soms door te vallen, maar ook door op te staan
Kon ze de dingen uit het leven al aardig aan
En door het vele leren, maar soms ook door even te stoeien
Begon het rupsje al flink te groeien
Tot ze op een dag haar speelse zoektocht stopte
En zich tot een schitterend mooie vlinder ontpopte
Nu is ze niet meer het kleine rupsje van mij
Maar een mooie vlinder, zelfstandig en vrij
Een nieuwe periode in haar leven zal gaan beginnen
Al stapt ze straks het 'grote' vlinderleven binnen
Vol bewondering kijk ik naar mijn lieve vlinder en laat een traantje gaan
Want ik weet op een dag zal zij haar mooie vleugeltjes uit gaan slaan
Dan zal iemand anders haar liefde geven en haar steunen bij pijn en verdriet
Maar weet dan lieve vlinder.......uit mijn hart verdwijn je niet!