Ik zet mijn klomp
Bij mijn voordeur staat
een oude bistro stoel
daarboven hangt een kooitje
en een zon voor het warmtegevoel.
Onder dat oude stoeltje
heb ik 2 klompjes staan
en misschien je weet maar nooit
heb ik daar nu wat aan
Ik kreeg opeens, zomaar
een heel ondeugend idee
en bracht bij de groenteboer
een wortel extra mee,
Die leg ik in dat klompje
samen met wat hooi,
want ja, je weet maar nooit
en anders staat het ook mooi.
Het kan me echt niks schelen
wat men er van vindt
want we zijn in deze tijd
toch allemaal een beetje kind.
Reacties op dit gedicht
| Dani: | Vrijdag, december 07, 2001 23:35 |
| Er is een grote lach op mijn gezicht verschenen! En ja, in deze tijd zijn we allemaal een beetje kind! Weer mooi geschreven! ;) Liefs, Dani |
|
| Sammy: | Woensdag, december 05, 2001 10:59 |
| Die humoristische gedichten van jou zijn ook wel de moeite. Ik lees ze altijd met even veel plezier :-)) Groetjes. |
|
| Sheena: | Dinsdag, december 04, 2001 21:10 |
| Ik ben niet zo dol op sinterklaas, maar dit maakt me er bijna naar verlangen .... met een grote glimlach gelezen ! Sheena |
|
| ilona krijgsman: | Dinsdag, december 04, 2001 14:21 |
| jaaaa echt wel......heel grappig gemaakt.... | |
| lejaeghere rudi: | Dinsdag, december 04, 2001 12:47 |
| Als je dat beetje kind verliest of niet wilt kennen heb je een groot deel van je menszijn verloren, denk ik. Ik zet zeker ook mijn schoen. Rudi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Huting |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2001 | ||
| Thema's: | ||