Splinterkind -2-
Splinterkind
-2-
Lopend over straat
nooit alleen maar
eenzaamheid alom
De wereld verduistert
donkere brilglazen
voor altijd en eeuwig
Ontvoer mij
Laat mij maar gaan
geen greintje geborgenheid
geen thuis, geen naam
Ja, noem mij maar hoe je wilt
- splinterkind is dan nog mild-
maar ik leef; is dat dan mijn geluk?
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Zaterdag, juni 24, 2006 08:25 |
| prachtig geschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
| ring: | Vrijdag, juni 23, 2006 23:00 |
| mooi verwoord(splinterkind),gr.ingrid | |
| HIJ&ZIJ: | Vrijdag, juni 23, 2006 22:36 |
| Ja Manuela, mooi gedaan, tikkeltje mysterieus ja, liefs, |
|
| L!@: | Vrijdag, juni 23, 2006 22:35 |
| origineel en intens beschreven,, | |
| Mathilde: | Vrijdag, juni 23, 2006 22:13 |
ouch... hiermee raak je iets wat normaliter vrij diep zit... xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eye witness | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||