ik wiegde kind
ik wiegde kind
ik schreeuwde pijn
liep rond waar nooit
een eind kon zijn
ik was het kind
liep rond waar nooit
een eind kon zijn
ik was het kind
ben gestopt
met weg te lopen
verzamel moed en maak
met scherp mezelf bang open
met weg te lopen
verzamel moed en maak
met scherp mezelf bang open
een wiegend kind
ver in de hoek gekropen
ogen dicht de rug
heel licht gebogen
ver in de hoek gekropen
ogen dicht de rug
heel licht gebogen
ben zo terug
zeiden mijn moeders ogen
ik keek haar aan en
heb het nooit kunnen geloven
zeiden mijn moeders ogen
ik keek haar aan en
heb het nooit kunnen geloven
ik wiegde kind
het schokkend lichaam
schreeuwt mijn pijn
ik wil mezelf weer zijn
het schokkend lichaam
schreeuwt mijn pijn
ik wil mezelf weer zijn
wil melker
31/08/2006
31/08/2006
Reacties op dit gedicht
| soulsister: | Donderdag, augustus 31, 2006 20:23 |
| bijzonder mooi liefs |
|
| mums: | Donderdag, augustus 31, 2006 19:21 |
| moet even slikken. liefs mums |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||