zijn schimmel
als de Sint komt
wil ik deze keer niet
dat hij gauw
vertrekt
en op zijn sokken
nee
ik wil
een gesprek
ik wil hem vragen
hoe zijn schimmel heet
en of die alle dagen
de gouden haver
van mijn gedachten
eet
want ik bespeur
sinds dagen
een lekkage
er is iemand
die woorden uit
mijn hersens eet
en nu verdenk
ik die appelschimmel
met zijn
ronde zwarte plekken
en zijn
schitterend
witte tanden
ik zal het de Sint
vragen
met rode worteltjes
in mijn handen
de schimmel
bij voorbaat
bedanken
als hij mij wil
ontzien
uit een andere ruif
begint te eten
dan mijn schedel
want ik heb elk woord nodig
ik ben dichter
ik ben edel
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Maandag, november 20, 2006 11:11 |
| Hihihihihihihi ;-) Liefsliefs, switi lobi |
|
| Windwhisper: | Maandag, november 20, 2006 10:44 |
| tja, nou ja met jouw schimmelvraag, bezorgde je me een lach | |
| Mathilde: | Maandag, november 20, 2006 10:17 |
:) |
|
| sunset: | Maandag, november 20, 2006 10:03 |
| Heerlijk hoe jij dit hier verwoordt en overbrengt. Toppie. Liefs en paardloze dag vandaag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2006 | ||
| Thema's: | ||