Mijn klein bang, moedig manneke.
Deze morgen reden wij, mijn klein manneke en ik naar de Ekerse putten, enorme grote wateroppervlakten verschillende hectaren groot.
Het zijn een vijftal afgesloten broeken, door de tijd volledig afgesloten van de Schelde. Het zouden ideale zwemgelegenheden zijn ware het niet dat zij meer dan dertig meter diep zijn, en hoewel het water ogenschijnlijk helder is, zou het vergiftigd zijn door zware metalen uit het grondwater van de omliggende industrie.
Eenden en ganzen zitten er in overvloed en het is voor Eliano een feest om die vogels te trakteren met oudbakken brood.
De ganzen durven zeer agressief zijn naar kinderen en komen blazend en sissend het eten uit hun handen pikken. Bij Eliano lukt dat niet, ik hem een paar jaar geleden al geleerd dat hij zich groter moet maken dan de vogels door zijn armen hoog in de lucht te steken en daarna onbevreesd op hen toe te stappen. Dat weet en doet hij met trots, zeker als er andere kinderen in de buurt zijn, want dan voelt hij zich de held. Vorig jaar in Mol deed hij dat ook bij een zwaan. Die liet zich echter niet intimideren en greep mijn klein manneke bij de wang.
Die zwaan heeft van bompa een trap gekregen dat ze alle sterren van het universum zag. Eliano hield er wel een blauwe vlek aan over.
Nadat wij deze voormiddag de dieren hadden gevoed, fietsten wij verder rond de wijde waterplassen.
Opeens, trok een grote omgezaagde boom de aandacht van mijn klein manneke.
De gevelde reus stak aan de achterkant, pakweg zo’n meter en half de hoogte in, een uitdaging voor Eliano dus.
“Bompa, mag ik daar eens over lopen?”
“Natuurlijk poppemieke,” zo noem ik hem dikwijls en tot nu toe geeft dat nog geen problemen. Dat zal wel veranderen als hij achttien is.
De doormeter van de kanjer was meer dan een meter.
“Bompa help mij er eens op.”
Ik tilde het klein manneke op en zette hem op de stam. Fier toornde hij hoog boven mij uit.
Met zijn armpjes gespreid liep hij verder.
“Ik kan klimmen als spiderman riep hij overmoedig.
Langzaam ging de klim de hoogte in, en dan plots, stond daar een obstakel voor hem. De rest van een afgezaagde tak, vlak in het midden van de stam. Daar moest klein manneke langs, en klein manneke werd bang manneke. Zijn voetje taste onzeker op de bast achter de knots.
Ik zag hoe zijn beentjes begonnen te trillen. Hij werd spierwit. Hij durfde zijn tweede voetje niet bij te zetten. Intussen was ik tot bij hem gekomen.
“Kom bompa zal je helpen.” zei ik en ik stak mijn hand in de hoogte.
Hij schudde neen.
Ik zag hem op zijn tanden bijten, en toen werd bang manneke moedig manneke. Zijn tweede voet sloot aan en hij was voorbij de hindernis. Op het eind van de boom keerde hij en voor een tweede keer stapte hij -zonder aarzelen deze keer- over de stronk.
Met een trotse sprong stond hij even later terug naast mij.
“Wat dacht je bompa, ja, ja, je dacht dat ik bang was. Niet waar hoor. Maar weet je, ik heb wel een beetje hoogtevrees.”
“Daar heb ik totaal niets van gemerkt,” loog ik.
Even later reed mijn bang, moedig manneke terug fluitend voor mij op zijn fiets.
Zalig toch die paasvakantie.
| dreadqueen: | Woensdag, april 11, 2007 17:38 |
| iK GENIET ER VAN OMA TE ZIJN EN ER WORDEN ER WEER TWEE VERWACHT DIT JAAR DUS IS DAN VIJFVOUDIG EN MIJN HANDEN VOL,MAAR TOCH ZO ONEINDIG LIEFDEVOL GENIETEN. hEEL HERKENBAAR EN HEEL GRAAG GELEZEN.lIEVE WARME ZONNIGE GROETJES UIT HET VERRE aFRICA | |
| Fairouz: | Woensdag, april 11, 2007 17:05 |
| Wat een vreselijk lief verhaal. Wat brengt U een tijd door met dat jochie. Fijn hoor ik heb genoten Groet, Fairouz | |
| mums: | Woensdag, april 11, 2007 15:51 |
| hier heb ik weer even heerlijk van genoten , jij en je manneke...heeerlijk is dit. liefs mums |
|
| switi lobi: | Woensdag, april 11, 2007 14:58 |
| Zalig!!! Een weemoedige dikke knuffel voor jullie beiden.. Liefsliefs, switi lobi |
|
| hiljaa: | Woensdag, april 11, 2007 13:55 |
| ik lees dit zaterdag als je het goed vind! te veel miigrain! knufleifs--hiljaa-- |
|
| MizzTeaQ: | Woensdag, april 11, 2007 11:14 |
| Heerlijk inderdaad!:) Liefs, |
|
| Cora (ZIJ): | Woensdag, april 11, 2007 11:06 |
| Zucht, onze kinderen doen nagenoeg niets met hun opa''s en oma''s, ze zijn te oud of al dood, :-) |
|
| Innerchild: | Woensdag, april 11, 2007 11:02 |
| Heerlijke verhaaltjes ... ! Zo''n Bompa had ik ook wel graag gehad ! Groetje, Inner |
|
| Hilly N: | Woensdag, april 11, 2007 09:12 |
| Prachtig moedig stel samen. heerlijk. Lieve groet, Hilly |
|
| tulpje: | Woensdag, april 11, 2007 02:36 |
| zo heb maar even gelezen weer prachtig nu kan ik hoop ik wel slapen liefs en truste knuffel |
|
| fortuna: | Woensdag, april 11, 2007 01:06 |
| Een avontuur, voor beiden... :) Liefs |
|
| fran92: | Woensdag, april 11, 2007 00:50 |
| erg graag weer gelezen!! liefs fran92 |
|
| Windwhisper: | Woensdag, april 11, 2007 00:29 |
| Geweldig bompa, wat een moedige manneke en wat een wijze bompa die niets merkte van..... liefs Cobie slaap lekker bompa kuzzz |
|
| Peter van Tiel: | Woensdag, april 11, 2007 00:29 |
| Jullie hebben weer een heerlijke dag beleefd, lees ik. Geweldig toch! Die kleine Eliano boft maar met zo''n energieke bompa! Slaap lekker. Peter. |
|
| lonely 1: | Woensdag, april 11, 2007 00:26 |
| prachtig verhaal weer, eliano boft met zo''n lieve opa, en wat flink van hem dat hij die hindernis helemaal alleen wou nemen, ook al was hij een beetje bang, liefs, lonely 1 |
|
| Auteur: rovago | ||
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2007 | ||
| Thema's: | ||