afscheid
ik weet nog zo goed
dat jij geboren werd
mijn lieve kleine wondertje
mijn vlees en bloed
soms doet alles zo´n pijn
maar dat mag jij niet zien
jij bent zo onschuldig
zo lief en klein
ik zou alles willen geven
ik zou alles doen
om hier te blijven
voor de rest van je leven
je straks achter laten
is het moeilijkste van alles
en het spijt me voor je pijn
en al je lege gaten
dat ik er niet voor je kan zijn
spijt me verschrikkelijk
en dat ik jou verdriet moet doen
doet mij zo´n pijn.
het is een hel
afscheid van je te nemen
me houdend aan de regels
van het grote spel
ik zal vanaf boven waken over jou
kijken naar al wat je doet kleine meid
en tegen de wind fluisteren
dat ik zoveel van je hou
dat jij geboren werd
mijn lieve kleine wondertje
mijn vlees en bloed
soms doet alles zo´n pijn
maar dat mag jij niet zien
jij bent zo onschuldig
zo lief en klein
ik zou alles willen geven
ik zou alles doen
om hier te blijven
voor de rest van je leven
je straks achter laten
is het moeilijkste van alles
en het spijt me voor je pijn
en al je lege gaten
dat ik er niet voor je kan zijn
spijt me verschrikkelijk
en dat ik jou verdriet moet doen
doet mij zo´n pijn.
het is een hel
afscheid van je te nemen
me houdend aan de regels
van het grote spel
ik zal vanaf boven waken over jou
kijken naar al wat je doet kleine meid
en tegen de wind fluisteren
dat ik zoveel van je hou
Reacties op dit gedicht
| vivika: | Vrijdag, oktober 19, 2007 14:43 |
| ik krijg het zo koud als ik je nu veel te laat lees...had ik je maar gekend...jouw meisje zal veel mooie verhalen over haar mama horen en ze zal fier op je zijn...en met zo''n liefdevol gedicht moet ze later gewoon voelen hoeveel je van haar hield (houdt)...xxx | |
| honingbijtje: | Maandag, oktober 15, 2007 23:48 |
| Dit is een geweldig cadeau wat je achter mag laten voor je kind, een eeuwige herinnering aan jou. Ik wens je heel veel liefde en sterkte voor de komende tijd. liefs honingbijtje |
|
| Hans Winter: | Maandag, oktober 15, 2007 23:43 |
| * je bent ''t liefste wat in mij kon ontstaan, ''t verdrietigste om te laten gaan, al mag je mij met je meedragen, veel in je leven zal naar mij vragen, moge dat goed voelen. * hans |
|
| ~~~eilahtan~~~: | Maandag, juli 09, 2007 10:30 |
| slik... heb dit echt met een brok in mijn keel gelezen jeetje wat vind ik dit verschrikkelijk ik wens je dan ook alle kracht en sterkte toe en hoop op een heel groot wonder voor jou en jou kindje knuf liefs nathie |
|
| DrieGeetjes: | Maandag, juli 02, 2007 17:51 |
| Saudade: | Vrijdag, juni 29, 2007 10:55 |
| Je kind achter te moeten laten is het gruwelijkste wat er is, denk ik! Maar je blijft met haar verbonden! liefs, Marianne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: rose-anne | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||