Mijn zoon
daar lig je dan, m’n kleine ventje, mijn eerste zoon
ik voel me trots, ik ben de koning, jij mijn kroon
ik kus je lieve kleine neusje, en kijk naar je gezicht
je bent zo mooi, je bent mijn leven,je bent mijn licht
en later als je groot zal worden, gaan we samen dingen doen
stoere dingen, mannendingen,een potje vechten op het groen
ik zal je leren van de bossen en de dieren in de natuur
gaan we stiekem fikkie stoken, worstjes bakken op het vuur
jij en ik als echte mannen, hand in hand en zij aan zij
we zullen altijd samen wezen, ik voor jou, en jij voor mij
niemand zal ons kunnen scheiden, jij en ik zijn samen een
tot dat oud genoeg zal zijn, en dan is pappa weer alleen
Reacties op dit gedicht
| Ingrid: | Donderdag, oktober 18, 2001 13:50 |
| hey das een heel mooi gedichtje!! Je wordt beslist een heel goeie papa. Houden zo want de realiteit is wel even anders hoor.Nog heel veel geluk met je zoontje. |
|
| ilona krijgsman: | Zaterdag, februari 24, 2001 00:18 |
| heerlijk dit gevoel.... | |
| birre: | Woensdag, februari 07, 2001 09:44 |
| Prachtig gewoon. Het zegt het gewoon helemaal. | |
| hyacint: | Zaterdag, oktober 28, 2000 09:45 |
| héhé, ik pink een traan weg, dat kinderen hun eigen weg zullen gaan is de wet van de natuur, maar houden van, dat blijft... Die zoon van jou treft het maar, met zulk een vader! PROFICIAT (en vergeet ook de mama niet!!!) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dick van Poorten | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||