Ode aan.
Grassprieten buigen nederig,
wolken drijven waar jij wil.
Snijdend, gierend, dragend, strelend,
fluisterend, huilend, stil.
Soms help je me, soms haat ik je.
Je geeft waarna je neemt.
Je bent zo eerlijk en voorspelbaar.
Elk oordeel is je vreemd.
Het sluiten van mijn ogen,
het gevoel alsof ik zweef.
Kom naar buiten, ik heb je nodig,
laat me voelen dat ik leef.
wolken drijven waar jij wil.
Snijdend, gierend, dragend, strelend,
fluisterend, huilend, stil.
Soms help je me, soms haat ik je.
Je geeft waarna je neemt.
Je bent zo eerlijk en voorspelbaar.
Elk oordeel is je vreemd.
Het sluiten van mijn ogen,
het gevoel alsof ik zweef.
Kom naar buiten, ik heb je nodig,
laat me voelen dat ik leef.
Reacties op dit gedicht
| AtiNa: | Dinsdag, februari 09, 2010 14:56 |
| Licht verteerbaar en smaakvol .. Heel graag gelezen! |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, februari 08, 2010 15:37 |
| heel mooi | |
| life is a gift: | Zondag, februari 07, 2010 13:20 |
| mooi! |
|
| ela: | Zondag, februari 07, 2010 09:47 |
| Wa vloeken wel eens op de natuur, maar hier geld zeker " Na regen komt zonneschijn". ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mr. Montaque | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||