Kind van de regen
Onweerswolken
zware knallen elektrisch geladen
denderen over de aarde
die mij doen beven
maar jij blijft staan staren
recht in de wolken
in stromende regen
bevangen door natuur geweld
drijfnat zonder jas.
je springt in een plas
het water spat
zonder rekening te houden
als de zon scheen
kwam je binnen spelen
de warmte en het licht
zorgde voor eenzaamheid
je bleef roepen om water
stil zat je dan te wachten
op de eerste druppel
zodat je buiten kon spelen
onder een grauwe hemel
bij een grote storm
wandelde je
met je ogen naar de wolken
niets om je heen
was nog zichtbaar
alleen de flitsen en regen
je zag niet meer
de wagen
die je schepte.
23-04’02/23:30
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, april 24, 2002 10:42 |
| stil..... | |
| free: | Woensdag, april 24, 2002 00:59 |
| je schept een heel droef beeld maar suptiel geschreven angel.... liefs free |
|
| Sheena: | Woensdag, april 24, 2002 00:39 |
| Schitterend gedicht en deze layout zorgt voor precies het juiste gevoel .... Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2002 | ||
| Thema's: | ||