Ze schreef een brief aan haar kind
In een parkje zat ze op een bankje
Een brief te schrijven aan haar kind
Jaren geleden was alle contact verbroken
Het is iets waar ze geen vrede mee vind
Honderden brieven heeft ze al geschreven
Naar haar kind die wegtrok naar een ander land
Maar elke brief is bij haar gebleven
Ze was bang om ze op de post te doen
Omdat ze dacht dat hij in verkeerde handen kwam
Ik zou haar toch zo graag zeggen
Dat ik iedere dag nog aan haar denk
Ik voel mijn einde naderen
En haar nog een keer zien
Dat is mijn grootste wens
Maar de dagen werden weken
De maanden wel een jaar
De oude vrouw is naar de overkant gegaan
Helaas zijn haar brieven nooit op de post gegaan
Ik hoop dat ze in de hemel
Het geluk gevonden heeft
Daar bij onze lieve heer
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Dinsdag, maart 09, 2010 16:58 |
| heel indrukwekkend gedicht! liefs,dicky |
|
| teun hoek: | Dinsdag, maart 09, 2010 09:36 |
| gevoelsmatig de boodschap onzekerheid te doorbreken en te doen...... |
|
| isolina: | Dinsdag, maart 09, 2010 09:30 |
| zeker weten ,en nu kan ze bij haar kind zijn wanneer ze wil !!! maria | |
Over dit gedicht
| Auteur: CHRISTELLOVESROMAIN | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||