na de hemelvaart
Na de hemelvaart
een schrijnend gevoel
onbekend met hoe het is
triest achterblijven
niet mee mogen van een kind
afschrikwekkende beelden
Reacties op dit gedicht
| LadyButterfly : | Dinsdag, mei 18, 2010 16:29 |
| Tja heb er ook aan zitten denken, hoe moet het nu met hem verder? | |
| J.DE GROOT : | Vrijdag, mei 14, 2010 19:14 |
| Mooi! alles is bij veel mensen nog niet echt goed geland. straks komt de klap. Joke |
|
| arie: | Vrijdag, mei 14, 2010 13:26 |
| Wat in mij opkomt: Waarom moest hij juist gespaard worden? Hij heeft nog een lange eenzame weg voor zich... sterk invoelend schrijven liefs, arie |
|
| De kleine Vos: | Vrijdag, mei 14, 2010 12:45 |
| aan de ene kant een wonder aan de andere kant in en in triest intens verwoord lieve groet Sonja |
|
| switi lobi: | Vrijdag, mei 14, 2010 12:23 |
| Het is verschrikkelijk.. :( Het breekt je hart als je alleen al aan dat jongetje denkt. | |
| ela: | Vrijdag, mei 14, 2010 12:15 |
| Hoewel een kind het niet echt begrijpt is het oerinstinkt van verlies zeer aanwezig. ela |
|
| Stormtrooper: | Vrijdag, mei 14, 2010 11:57 |
| ja das een hemelvaart van 70 mensen verschrikkelijk mooi verwoord Laurens |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||