Rimpels
Rimpels,
Lijnen die je tekenen.
Door ouderdom geschonken.
Je kan er niet om lachen,
want het is niet om mee te pronken.
Maar wat is het uiterlijke vergankelijk.
Vroeger vond je jezelf zo sprankelend.
Je moet er niet om treuren.
Laat alles maar gebeuren.
Wees dus niet droevig voor die enkele lijntjes.
Het maakt een gezicht zo fijntjes.
Wees blij dat ze er zijn.
Ze krijgen jou niet klein.
Het geeft je gezicht een verhaal.
En denk wie er gene heeft is niet normaal.
Lijnen die je tekenen.
Door ouderdom geschonken.
Je kan er niet om lachen,
want het is niet om mee te pronken.
Maar wat is het uiterlijke vergankelijk.
Vroeger vond je jezelf zo sprankelend.
Je moet er niet om treuren.
Laat alles maar gebeuren.
Wees dus niet droevig voor die enkele lijntjes.
Het maakt een gezicht zo fijntjes.
Wees blij dat ze er zijn.
Ze krijgen jou niet klein.
Het geeft je gezicht een verhaal.
En denk wie er gene heeft is niet normaal.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, augustus 25, 2010 20:34 |
| rimpels raken langer levenslijnen aan, beschreven om eens ter voortzetting verteld door te geven. hans |
|
| Oorlam: | Dinsdag, augustus 24, 2010 13:44 |
| :) (of heel jong natuurlijk;) maar eh je hebt gelijk..al die mensen die het natuurlijke laten verdwijnen, bah |
|
| Mady: | Dinsdag, augustus 24, 2010 11:41 |
Over dit gedicht
| Auteur: Mady | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||