Voorbij
Voorbij,
Jij die ik ooit beminde.
En dit innerlijk nog steeds doe.
Jij die me bedroog.
Al gaf je dit nooit toe.
Ik voelde dit al lang aan.
maar heb nooit iets gedaan.
Tot ik tot het besef kwam.
Ik ben niet meer bang.
Ook ik heb recht op leven.
Die jij me niet kunt geven.
Dus kwam ik tot besluit.
Ik moet hier weg.
Ik moet hieruit.
Dit alles heb ik nu gedaan.
En wens ik, jou naar de maan
Jij die ik ooit beminde.
En dit innerlijk nog steeds doe.
Jij die me bedroog.
Al gaf je dit nooit toe.
Ik voelde dit al lang aan.
maar heb nooit iets gedaan.
Tot ik tot het besef kwam.
Ik ben niet meer bang.
Ook ik heb recht op leven.
Die jij me niet kunt geven.
Dus kwam ik tot besluit.
Ik moet hier weg.
Ik moet hieruit.
Dit alles heb ik nu gedaan.
En wens ik, jou naar de maan
Reacties op dit gedicht
| entropy: | Zaterdag, augustus 28, 2010 18:56 |
| Mijn onbeantwoorde liefde moet elke dag aan de overkant van de straat zijn. Dus kan ik beter zelf naar de maan ;) | |
| Hans Winter: | Zaterdag, augustus 28, 2010 18:18 |
| gescheiden aan elkaar voorbijgaan is voortaan jezelf begrenzen, je levensverhaal terugkijkend daar naar toe herschrijven, dit stille het heeft zo moeten zijn. hans |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, augustus 28, 2010 14:02 |
| een heel dapper besluit! ik hoop dat je rust gevonden hebt en een nieuw mooi leven liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mady | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||