Jacky Van den Berghe: | Vrijdag, september 10, 2010 02:45 |
Terwijl je het hen zegt, zijn ze al aan het vergeten. Mijn broer heeft reeds een ver gevorderde Alzheimer. Soms zit hij aan mij zijn broer uit te leggen wat zijn broer zei, alsof hij teegn en vreemde bezig is. Pijnlijk en zielig en inderdaad een erge ziekte voor alle partijen, ook het verzorgend personeel. Maar die doen hun best, ook door er te zijn. Sterkte Mady, Jacky |
|
youkie: | Donderdag, september 09, 2010 12:31 |
heel goed verwoord Mady Liefs |
|
windwhisper: | Donderdag, september 09, 2010 10:27 |
ja triest Mady heel droef, zowel voor de getroffenen als voor hun medemensen liefs Cobie |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, september 09, 2010 10:19 |
Veel herkenning van nabij in dit gedicht Mady. Alzheimer is een rotziekte. Ik wens je veel liefs Anneke |
|
switi lobi: | Donderdag, september 09, 2010 09:16 |
Goed getroffen Mady. Liefs, switi lobi |
|
Auteur: Mady | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 09 september 2010 | ||
Thema's: |