Waarom haalde jij de basis weg waarop ik dacht te bouwen ?
Waarom beschaamde je mijn goede vertrouwen??
Is het onbegrip of gewoon jouw aard??
Ben ik in jouw ogen dan zo weinig waard???

Je gaf me hoop en daarna trok je je steun keihard terug.
Weet je, dit voelde als een messteek in mijn rug.
Ik besef nu dat ik voor mezelf en mijn kinderen moet gaan leven.
En jou zo min mogelijk aandacht moet geven.
Want jij doet me toch alleen maar pijn.
Zeker wanneer jij het idee hebt dat ik er toch altijd zal zijn.
Maar eens komt de dag dat alles anders loopt dan jij hebt verwacht.
En de gedachte aan deze dag geeft mij onuitputtelijke kracht.

De kracht die ik nodig heb om verder te gaan in het leven.
Zodat ik al mijn liefde aan mijn kinderen kan geven.
Eén ding besef ik mar al te goed, ik sta er niet alleen voor er is iemand waarop ik mag bouwen.
Iemand die ik ten alle tijden kan vertrouwen.

Iemand die me neemt zoals ik ben.
Ja mijn beste vriend die ik al 26 jaar ken.
Ik weet dat hij altijd voor me klaar staat.
Het maakt niet uit waar ik ben of hoe laat.

Maar het grootste besef is de zekerheid dat ik hetzelf moet doen in het leven.
Maar ik ben blij dat ik hem als vriend heb leren kennen, een vriend die me altijd raad,warmte, kiefde en steun zal blijven geven.

bedankt mijn lieve vriend.
ik vraag me alleen af waaraan ik dit heb verdient.

Waarom ??????????
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Opgedragen aan mijn beste maatje en aan mijn kids.
met de belofte dat ik er altijd voor ze zal zijn.
no matter what!!

november 2000