Liefste Ilyo, heb je even?
Want speciaal voor jou heb ik dit gedicht geschreven.
Een gedicht waarin wij oprecht beloven,
altijd in jou te blijven geloven.
Je bent nog zo klein, spreekt nog geen taal,
Maar ook jij wordt de schrijver van je eigen verhaal.
Tot dan zijn wij er om jou de woorden te leren.
Om op de ongelukkige pagina's het tij te doen keren.
Het vraagt veel werk en ook veel geduld,
Maar met ons gevijven, jou boekje gauw gevuld.
Vol mooie verhalen, nu en dan verdriet,
maar het goede overtreffen zal het zeker niet.
Dat is wat wij beloven, zolang dat we leven,
je te knuffelen, te kussen, de juiste lessen mee te geven.
En als je ooit geen raad meer weet maar zijn wij ver vandaan?
Blader terug naar wat je leerde, daar zal het antwoord staan.
Veel liefs, mama