13-07-2013

Mijn lieve Deniz,

Hoe moet jij je voelen
Vraag ik me dagelijks af

Altijd maar druk in je hoofd
Stemmen horen die er niet zijn
Alle gedachten door elkaar, tegelijk

Steeds in beweging met je lichaam
Wiebelen met je benen
Aan je haar plukken hele tijd

Je kan zo lief zijn
En dan ineens ben je boos
Je weet zelf niet eens waarom

Je voelt niet zo als wij voelen
Je ziet niet de gevoelens
Die wij ervaren iedere dag

Jij praat tegen mij
En als ik niet meteen reageer
Begin je te gillen, onbewust, maar heel hard

Je wilt zo graag vriendjes
Maar ze snappen jou niet
Al proberen ze het wel

Met cijfers en getallen heb je totaal geen moeite
Maar 15 minuten duurt voor jou een uur

Mijn lieve Deniz
Hoe moet jij je dagelijks toch voelen
Kon ik het maar even van je over nemen
Al was het maar voor een dag

Even de onbezorgde Deniz kunnen zijn
Even niet altijd hoeven te denken
Even niet uit te moeten leggen aan iedereen
Waarom jij bent wie je bent
Even geen Syndroom van Asperger en ADHD
Is wat ik met heel mijn hart jou het liefste gun.

En toch,
Mijn liefste Deniz
Ben jij wie je bent
Met je bijzonderheden,
Met je slimme vaardigheden
Je eigen kunnen,
Met je lieve zusje en broers
En met mij als supertrotse mama

Hou van jou kanjer
Blijf wie je bent.