Nageslacht
Mijn zonen met hun lange lijven,
vol vergeten hebben zij de tijd
zij zullen langer blijven
Vanaf dit moment verzamelen zij
waardevolle uren als walnoten
waarin zich hersenen laten zien
Ze kunnen hen kraken, twee
in één hand, knabbelen en wachten
hoe de rode wijn zoeter wordt
De vlammen met schillen gevoed
knetteren en springen omhoog
het vuur laait op en gaat eens uit
vol vergeten hebben zij de tijd
zij zullen langer blijven
Vanaf dit moment verzamelen zij
waardevolle uren als walnoten
waarin zich hersenen laten zien
Ze kunnen hen kraken, twee
in één hand, knabbelen en wachten
hoe de rode wijn zoeter wordt
De vlammen met schillen gevoed
knetteren en springen omhoog
het vuur laait op en gaat eens uit
Reacties op dit gedicht
| Stanislaus Jaworski: | Donderdag, oktober 16, 2014 20:32 |
| Het vuur blijft in de piramide cellen. | |
| fets: | Donderdag, oktober 16, 2014 18:24 |
| Het vuur ,waar is het gebleven? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||