drugs
drugs
hij verloor de toekomst
en het geluk
maakte een heel
gezinnetje stuk
een ravijn
tussen ons in geslagen
geen wankel bruggetje
dat ons kan verdragen
de touwen
gerafeld en breekbaar
de drugs als inzet
helaas de winnaar
jaren het geloof gehad
dat het een fase was
hij vervolgde zijn weg
liep uit de pas
ik kon niet meer
wilde niet meer
hem zo te zien gaan
het doet mij zeer
Lia
x
hij verloor de toekomst
en het geluk
maakte een heel
gezinnetje stuk
een ravijn
tussen ons in geslagen
geen wankel bruggetje
dat ons kan verdragen
de touwen
gerafeld en breekbaar
de drugs als inzet
helaas de winnaar
jaren het geloof gehad
dat het een fase was
hij vervolgde zijn weg
liep uit de pas
ik kon niet meer
wilde niet meer
hem zo te zien gaan
het doet mij zeer
Lia
x
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Woensdag, februari 11, 2015 22:07 |
| heel aangrijpend sterk neergezet | |
| wervelende regenboog: | Woensdag, februari 11, 2015 19:45 |
| ja het is pijnlijk iemand te moeten loslaten maar je moet ook aan jezelf en je kind(eren)denken heftig hoor! |
|
| Markemans: | Woensdag, februari 11, 2015 19:44 |
| Ik snap. mooi geschreven. |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, februari 11, 2015 19:37 |
| ben hier stil van! | |
| kimmytje: | Woensdag, februari 11, 2015 18:32 |
| Lia, wat een aangrijpend schrijven dit, Stilmakend hoor Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2015 | ||
| Thema's: | ||