Bijzondere zoon
Je liep daar
op 't strand
heel alleen
Daar in de verte
niemand om je heen
Houding gebogen
muts op je hoofd
Met langzame tred
heb je eenzame stappen
voorwaarts gezet
Geheel in eigen wereld
niemand daarbij
Zo leef jij het leven
meer dan dat
kun jij jezelf niet geven
Autisme speelt jou parten
valt jou best wel zwaar
Zo moeilijk uit te leggen
niet weten
wat te zeggen
(n.a.v. foto die ik ooit maakte van mijn zoon op 't strand)
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Donderdag, december 03, 2015 18:26 |
| Wat een teer en zacht schrijven, Heel mooi verwoord en daarom ook heel graag komen lezen Liefs Kimmy |
|
| Willem B. Tijssen: | Donderdag, december 03, 2015 17:39 |
| Eenzaam in de wereld door autisme.Niet verlaten in de wereld door moederliefde. |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, december 03, 2015 12:34 |
| herkenbaar | |
| Stroejaro: | Donderdag, december 03, 2015 11:47 |
| Intens, knap geschreven. | |
| teun hoek: | Donderdag, december 03, 2015 10:44 |
| heel dicht spreekt alles je aan in deze decembermaand. Hoop op al het goede samen. h. gr. teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2015 | ||
| Thema's: | ||