Liet zijn wereld los
liet zijn wereld los
nog kan hij
spelen met de
onschuld van een kind
zijn eigen taal
toevoegen aan de
dingen in samen beleven
het leek een monoloog
maar wie goed keek
zag antwoorden in bewegen
zij waren daar
daagden uit in spel
door vorm en verschijnen
hij koesterde hen
ontdekte hun plezier
van bestaan in dubbelleven
soms keek hij op
liet zijn wereld los om
alles opnieuw te bekijken
lachte en was blij
speelde intens verder
hun uitdaging was nog niet voorbij
wil melker
01/03/2017
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Woensdag, maart 01, 2017 22:42 |
| Wij kunnen er nog iets van leren (wanneer zijn wij nog echt geboeid?) Heel mooi geschreven (als altijd)! Gts, Clarice | |
| wervelende regenboog: | Woensdag, maart 01, 2017 18:55 |
| heerlijk verwoord hoe kinderen helemaal in hun spel kunnen opgaan... | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, maart 01, 2017 15:07 |
| ja alles is al gezegd | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, maart 01, 2017 09:38 |
| de herinneringen vindt men terug in het kinderspel, ontdekkingen om te koesteren Wil. Lieflijk mooi gedicht. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, maart 01, 2017 09:24 |
| heerlijk om het kinderspel te observeren, boeiend als het zich soms in de oudere mens manifesteert. h. gr. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||