Vaste rots
God is mijn vaste rots waarop ik bouw
Zonder Hem kan ik niet bestaan
En zou niet weten hoe verder te gaan
Mijn God en vader, ik blijf Hem trouw.
God, mijn vaste rots, wil mij bewaren
Hij zorgt steeds voor mij, iedere dag
Zo lang ik op deze aarde wezen mag
Hij wil mij behoeden voor alle gevaren,
Op God, mijn vaste rots, wil ik vertrouwen
Hij blijft mij steeds nabij, dag en nacht
En houdt in het donker bij mij de wacht
Het morgenlicht mag ik weer aanschouwen.
Dat ik de zon dan mag zien verschijnen
Dank U wel voor alle goede dingen
Waarmee U mij steeds wilt omringen
En dat donkere wolken mogen verdwijnen.
Fedde Nicolai
Reacties op dit gedicht
| Fedde Nicolai: | Maandag, juli 31, 2017 21:28 |
| Aan Dirk Hartelijk bedankt voor uw bemoedigende woorden. Met een vriendelijke groet, Fedde |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, juli 31, 2017 20:13 |
| Heel sterk van inhoud zeer waardevol heel mooi neergezet | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fedde Nicolai | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||