Vastzitten

Terwijl ik in de
spiegel keek zag ik
een blik vol angst
gezicht heel bleek

tranen in mijn ogen
zij bleven stromen
bang voor wat
nog ging komen

ik wilde niet zien
niet verder kijken
mijn dierbaren probeerden
mij te verblijden

niets leek te lukken
zat van binnen klem
ik vluchtte voor emoties
mijn innerlijke stem

mijn omgeving zag mij afglijden
ik wilde het niet zien
het ging toch goed met mij
of toch niet misschien

ik kijk in de spiegel
mijn angst strak aan
het wordt nu tijd
om door te gaan.

Geschreven door

* Rooz *

Reacties op dit gedicht

* Rooz * vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

EXPLICIT:	Dinsdag, augustus 14, 2018 02:51
Sterkte gewenst. Mooi en herkenbaar geschreven. Een moment van erkennen dat je leven kan gaan veranderen

Over dit gedicht

Auteur: * Rooz *
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 13 augustus 2018
Thema's: [Angst] [Onzekerheid] [Verwarring]