het meisje
Het meisje
De deur van een rijhuis ging open,
moeder had een klein blond meisje op de arm.
Zij wuifde naar haar papa.
Nu nam ze onbezorgd afscheid.
Later wordt ze groter,
moet ze naar school,
waar de liefde niet langer
onvoorwaardelijk is.
Vroeg of laat wil ze weg van haar moeder.
Wat vandaag veiligheid heet,
is morgen gebrek aan vrijheid.
Hoe zal ze dan denken over haar papa.
Blijft hij in haar leven?
Hoelang?
Nog even duurt de schoonheid van haar
prille kinderjaren.
Een wereld zonder vijanden.
Honden en katten die een naam dragen
en het leven waarvan zij het centrum
is herbergzaam maken.
Dagen die eindeloos zijn en
verdriet dat overgaat.
Claire Vanfleteren ©
De deur van een rijhuis ging open,
moeder had een klein blond meisje op de arm.
Zij wuifde naar haar papa.
Nu nam ze onbezorgd afscheid.
Later wordt ze groter,
moet ze naar school,
waar de liefde niet langer
onvoorwaardelijk is.
Vroeg of laat wil ze weg van haar moeder.
Wat vandaag veiligheid heet,
is morgen gebrek aan vrijheid.
Hoe zal ze dan denken over haar papa.
Blijft hij in haar leven?
Hoelang?
Nog even duurt de schoonheid van haar
prille kinderjaren.
Een wereld zonder vijanden.
Honden en katten die een naam dragen
en het leven waarvan zij het centrum
is herbergzaam maken.
Dagen die eindeloos zijn en
verdriet dat overgaat.
Claire Vanfleteren ©
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Donderdag, september 06, 2018 16:11 |
| mooi |
|
| Willem B. Tijssen: | Woensdag, september 05, 2018 22:40 |
| Mooi deze jeugdervaring. | |
| Frank_V: | Woensdag, september 05, 2018 19:51 |
| Hele mooie beschrijving van voorbijgaande kinderjaren! Met plezier gelezen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2018 | ||
| Thema's: | ||