speels en onbewogen
Speels en onbewogen
was het kind in zijn verlangen.
Licht bewegend danste het in de wind.
En bloosde het rood zijn bolle wangen.
mijn fotogenieke kind.
Als een rietstengel zag je hem neerbuigen.
Zijn lof verdienen als het zonder enige plicht
ten ogenschouw van ieder ander zich weer
energiek had opgericht.
Toch wat ging er achter deze jonge onschuld
schuil? Waren het de mondhoeken sierlijk trilden.
Was het de glimlach in plaats van een gehuil.
Ik vrees het antwoord al weer lang te zijn
vergeten. Aan wie ik was toen, het spelend kind.
maak ik nu mijn handen niet meer vuil.
was het kind in zijn verlangen.
Licht bewegend danste het in de wind.
En bloosde het rood zijn bolle wangen.
mijn fotogenieke kind.
Als een rietstengel zag je hem neerbuigen.
Zijn lof verdienen als het zonder enige plicht
ten ogenschouw van ieder ander zich weer
energiek had opgericht.
Toch wat ging er achter deze jonge onschuld
schuil? Waren het de mondhoeken sierlijk trilden.
Was het de glimlach in plaats van een gehuil.
Ik vrees het antwoord al weer lang te zijn
vergeten. Aan wie ik was toen, het spelend kind.
maak ik nu mijn handen niet meer vuil.
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, augustus 18, 2019 14:42 |
| het schuilt kennelijk nog onbewust th | |
| Hans Winter: | Zondag, augustus 18, 2019 14:33 |
| misschien is dat kleine twijfelstrijden te huilen of niet te hoeven schuilen doorleefd geleden mede bezien wie je worden kon delen. hans |
|
| Aquarel: | Zondag, augustus 18, 2019 11:20 |
| Prachtig, deze herinnering. Om mee te dragen in het hart. Liefs, Aquarel |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, augustus 18, 2019 10:30 |
| Toch ben je die onbewogen jeugd niet vergeten Willem, getuige deze speelse herinneringen hier in dit mooie gedicht neergezet. Wens je een fijne zondag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2019 | ||
| Thema's: | ||