Vleugels
Vleugels
Op de stille heide
hoorde ik hoe een zangvogel
zijn uitgebreide serenade floot
luisterend met open handen
als gespreide vleugels in mijn schoot
om die klanken op te vangen
vertederd in me sloot
weer thuis met verlangen terugdacht
aan de nacht waarin de droom
mij vleugels bracht en spande elke veer
daarna wegvloog
in de schaduw van de wind
naar mijn verre zieke kind
virtuoze musicus
met gebroken vleugels
hij speelt,
en vliegt niet meer
*
Anneke
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Donderdag, augustus 22, 2019 22:43 |
| Mooi sereen gedicht met toch daarin de stekende pijn voelbaar. Gts Clarice | |
| Dirk Hermans: | Dinsdag, augustus 20, 2019 22:19 |
| Heel mooi | |
| pieter christiaan paardenkooper: | Dinsdag, augustus 20, 2019 20:36 |
| in de schaduw van de wind dat is een mooie zin met een droevig einde |
|
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, augustus 20, 2019 18:54 |
| mooi. | |
| Aquarel: | Dinsdag, augustus 20, 2019 16:38 |
| Zo droevig dat hij niet meer kan spelen en vliegen. Het gedicht raakt me. Sterkte, en liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Dinsdag, augustus 20, 2019 13:47 |
| heimwee naar het verre en naar het verleden. sterkte Anneke h gr teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2019 | ||
| Thema's: | ||