Achterdochtige dochter
Als baby was je alles wat ik ooit in het paradijs zie
Pasgeboren liet je stemmetje me alles als de mooiste muziek horen
Jaren later als mijn First Lady ging ik niet meer altijd door de knie
Zonder mij was je ooit verloren maar nu kunnen we elkaars rust verstoren
Band voor het leven maar allang niet meer onvoorwaardelijk met elkaar verweven
Alleen als de nood het hoogst is vinden we meteen bij elkaar vergiffenis
Maar bij elk streven naar vrijheid heb je me weinig meer te geven
Elke kinderlijke belevenis samen liet je ogen stralen van onmetelijke betekenis
Stierlijke verveling op onze verjaardagen leidde tot onze tweedeling
Als ik je behoed voor jarenlang ongeluk knik je nooit meer zoet
Als ouder weet ik het zelden meer beter, je noemt mij een betweter
Bloed kruipt waar het niet gaan kan, maken we alles ooit weer goed?
Voordat ik mijn leven voor je beter val je nog over me voor duizend kilometer
Toch val je vaak op me terug, maak je van een olifant een mug
Na duizend keer onze band staken kan onze eeuwige liefde weer ontwaken
Mijn overbelaste rug houd ik voor je recht, wanhopig trouw zo stug
Pas in mijn vlak voor de dood te kraken levensjaren zullen we elkaar weer diep raken
Pasgeboren liet je stemmetje me alles als de mooiste muziek horen
Jaren later als mijn First Lady ging ik niet meer altijd door de knie
Zonder mij was je ooit verloren maar nu kunnen we elkaars rust verstoren
Band voor het leven maar allang niet meer onvoorwaardelijk met elkaar verweven
Alleen als de nood het hoogst is vinden we meteen bij elkaar vergiffenis
Maar bij elk streven naar vrijheid heb je me weinig meer te geven
Elke kinderlijke belevenis samen liet je ogen stralen van onmetelijke betekenis
Stierlijke verveling op onze verjaardagen leidde tot onze tweedeling
Als ik je behoed voor jarenlang ongeluk knik je nooit meer zoet
Als ouder weet ik het zelden meer beter, je noemt mij een betweter
Bloed kruipt waar het niet gaan kan, maken we alles ooit weer goed?
Voordat ik mijn leven voor je beter val je nog over me voor duizend kilometer
Toch val je vaak op me terug, maak je van een olifant een mug
Na duizend keer onze band staken kan onze eeuwige liefde weer ontwaken
Mijn overbelaste rug houd ik voor je recht, wanhopig trouw zo stug
Pas in mijn vlak voor de dood te kraken levensjaren zullen we elkaar weer diep raken
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Woensdag, september 07, 2022 13:27 |
| komt goed | |
| Anneke Bakker: | Maandag, september 05, 2022 16:32 |
| Heb geduld Jos, alles komt wel goed. Als ze in nood zit zul je het wel merken. Sterkte wens ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, september 05, 2022 15:04 |
| sterkte, trekt wel bij. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jos Santen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2022 | ||
| Thema's: | ||