Begrijpen

Ik begrijp mezelf niet
heb verdriet
Ik wil graag zoveel
maar het word teveel.

Ik dacht dat jij het kon begrijpen
nu zit ik men mond toe te knijpen.
Angstig zit ik hier te staren
en zit ik te denken en te maren.

Ik weet niet wat jij begrijpen wil
en toen blokte alles en viel ik stil.
Bibberend en het zweet brak me uit
STOP riep ik stil maar ook heel luid.

Mijn emotie's zijn net een achtbaan
maar wat doe jij of ik eraan?
Ik wil ook verder en kijk om me heen
en hier zit ik dan, helemaal alleen.

Ik merk dat ik boos ben om wat ik niet kan begrijpen
maar dat zal me ook wel weer spijten.
Mijn kindjes die alles voor me zijn
doef op men neus en dat doet pijn!

Jij die nog maar eens zegt: Ze komen nooit nog thuis wonen
Neemt mijn hoop weg en mijn dromen.
Ik die nu zit te denken en te huilen
denk dat het beter is dat ik ga schuilen.

Ik heb soms nood aan een gesprek met jou
roepen,schreeuwen en alles vertellen.
Maar ben jij er dan voor mij
zodat ik nadien onze band kan herstellen.