Nachtwacht
In het duister van de nacht,
gebroken door de sterren,
strek ik stil mijn arm
opdat ik me oh zo traag kan sperren.
Vingers tastend naar de vloer
glijd ik geniepig uit het bed
onder 't glurend oog van de hond,
die wacht tot ik mijn voet neerzet.
Op de toppen van mijn tenen
trippel ik lichtvoetig de kamer uit
totdat ik banghartig maar liefkozend terugblik
en immer zo zachtjes de deur terug sluit.
Als een dief in de nacht
schrijd ik geruisloos door de gang
naar mijn vrouw die op me wacht,
naar mijn vrouw die op me wacht,
en m’n bed waarnaar ik verlang
Langs de deur die op een kier staat
aanhoor ik licht gesnurk
van de schone slaapster in haar nachtjurk
terwijl de nacht haar in dromen laat
aanhoor ik licht gesnurk
van de schone slaapster in haar nachtjurk
terwijl de nacht haar in dromen laat
Langzaam til ik het zachte canvas,
en zet ik me stil op de dikke matras.
Gestaag me onder de deken strekken.
Gestaag me onder de deken strekken.
Stiekem om haar maar niet te wekken.
Toch draait ze zich en vraagt, ogen nog toe
“Slaapt ze?” “Ze slaapt.”, het antwoord.
Licht gesnurk verraadt dat ze me niet hoort.
Ik vlei me verder, zelf toch ook moe.
Maar dan klink daar,
opnieuw geblaar...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, mei 12, 2025 16:15 |
| zo teder wezen, geliefden in het donker zien, bijna bijeen, zo doorleefd komt het eens op tot haar verwondering. hans |
|
| faucillon: | Woensdag, september 11, 2024 14:29 |
| Dank je ^^ | |
| M-Rose: | Woensdag, september 11, 2024 13:57 |
| Een nachtjurk vind ik een chique woordvondst in je nachtwacht |
|
| faucillon: | Woensdag, september 11, 2024 00:30 |
| Slaapzacht Aquarel. | |
| Aquarel: | Woensdag, september 11, 2024 00:27 |
| Vertederend gedicht, ik zag het voor me. Wens je welterusten... Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: faucillon |  
|
|
| Gecontroleerd door: faucillon | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2024 | ||
| Thema's: | ||