Herfstdag
Voel de koude regen neerslaan op mijn blote handen,
zie goudgele bladeren stervend vallen op de grond.
Zet me schrap, bijt op mijn tanden,
harde wind speelt teder om mijn mond.
Als een kus vanuit de verte, vanuit het verleden,
zo ervaar ik dit geluk schenkend moment.
Want in gedachten is het alweer eeuwen geleden,
ook al voelt het voor mij nog oh zo bekend.
Zet een volgende stap verder naar buiten ondanks dit onstuimige weer,
ga opzoek naar de laatste herfstroos en leg deze in de toekomst neer.
zie goudgele bladeren stervend vallen op de grond.
Zet me schrap, bijt op mijn tanden,
harde wind speelt teder om mijn mond.
Als een kus vanuit de verte, vanuit het verleden,
zo ervaar ik dit geluk schenkend moment.
Want in gedachten is het alweer eeuwen geleden,
ook al voelt het voor mij nog oh zo bekend.
Zet een volgende stap verder naar buiten ondanks dit onstuimige weer,
ga opzoek naar de laatste herfstroos en leg deze in de toekomst neer.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Dinsdag, oktober 29, 2024 12:16 |
| Mooi gedicht Liefs, Aquarel |
|
| Clarice: | Donderdag, oktober 24, 2024 22:22 |
| Frisjes | |
| Ineke Dijkhuis: | Dinsdag, oktober 22, 2024 18:42 |
| Heel mooi! | |
| Clarice: | Maandag, oktober 21, 2024 22:08 |
| Bestemming ergens | |
| wijnand.: | Zondag, oktober 20, 2024 14:53 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pitsikato | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2024 | ||
| Thema's: | ||