De driewieler
In het begin was ik teveel,
nu ben ik te weinig
geworden, voor haar.
Zij heeft mijn onevenheid,
waarop ze vroeger steunde,
niet langer nodig, nu haar
eigen gewicht haar aan
de aarde verankert.
Er was een tijd waarin haar
voeten mijn ledematen bewogen,
en even leek het alsof
wij stilstonden, terwijl de wereld
tolde om zijn as.
Nu zij, met de snelheid
van een vallende ster, haar
baan rond de evenaar
voltrekt, tel ik tot drie
en wacht geduldig
op de volgende omwenteling.
nu ben ik te weinig
geworden, voor haar.
Zij heeft mijn onevenheid,
waarop ze vroeger steunde,
niet langer nodig, nu haar
eigen gewicht haar aan
de aarde verankert.
Er was een tijd waarin haar
voeten mijn ledematen bewogen,
en even leek het alsof
wij stilstonden, terwijl de wereld
tolde om zijn as.
Nu zij, met de snelheid
van een vallende ster, haar
baan rond de evenaar
voltrekt, tel ik tot drie
en wacht geduldig
op de volgende omwenteling.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Rednael | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2025 | ||
| Thema's: | ||