Echo van as
Er zweeft nog stof van woorden,
die nooit zijn uitgesproken.
Een naam, een kind, een ogenblik —
in rook, in angst, gebroken.
Maar uit de as van duisterheid
groeit zacht een stille eed:
dat wie toen werd uitgewist,
nooit meer vergeten heet.
De aarde draagt hun echo voort,
in lied, in licht, in steen.
En wie vandaag hun namen leest,
laat hen niet meer alleen!
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, oktober 26, 2025 11:36 |
| Mooi bewogen gedicht Johny | |
| M-Rose: | Zondag, oktober 26, 2025 09:17 |
| In bloed wordt de oorlog gegrift Vergeten is onmogelijk Want deze gruweldaden kunnen nooit worden uitgewist Ze zijn blijvend te herdenken de aarde draagt hun echo in woorden van angst en verdriet En onmenselijk lijden Eindeloos verder |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2025 | ||
| Thema's: | ||