De weerborstel

 

geen haar op zijn hoofd

wilde zich voegen

zijn weerborstel het meest

die had hij altijd al gehad

 

stond er elke dag

zelfs gel haalde niets uit

hij stond als een wachter aan het paleis

scheen zelfs te lachen

 

nu hij stilaan kaal werd

wou de weerborstel niet wijken

hierdoor kreeg hij de naam” stekelhaar”

of ook wel “ de plumeau”

 

tot op de dag dat hij alles afschoor

met een flikkerend scheermes

nu noemde men hem de “tatoeëur”

door de littekens die hij maakte

                              ela